Нина Григорьева: «Мин әле сәхнәгә кайтам»

Ул редакциягә тулы парадта килде – зәвыклы мари костюмында, чигүле алъяпкычта, муенын бизәгән тәңкәләрдә.

– Озак еллар үзешчән сәнгатьтә катнаштым, – ди Нина Васильевна. – Җырладым да, биедем дә. Ике ел элек сәхнәне калдырырга тигән уйга килдем. Ләкин бу дөрес карар түгел иде: йөрәккә җырламаска боерып булмый бит. Артист кызларым янына кайтам, без әле ут өертәчәкбез. Мариларның бай мәдәнияте, гасырлык гореф-гадәтләре, үзенчәлекле костюмнары бар. Миссиябез – үсеп килүче буынны милли рухта тәрбияләү.

Н.Григорьева кебекләр турында «Кайда туган, шунда яраган», диләр. Ул авылда җиде сыйныф тәмамлый һәм хезмәт эшчәнлеген башлый – утыз елдан артык гомерен терлекчелеккә багышлый, сөт саву буенча алдынгылар рәтендә була.

– Без, сугыш чоры балалары, башка тормыш эзләмәдек тә, – дип дәвам итә ветеран. – Әтине беренче көннәрдә үк фронтка алдылар, 1943 елда җитди яралана, Пермь госпиталенә күчерәләр. Кызганычка каршы, шунда вафат була. Аның каберенә бардым.

– Безнең әни тынгысыз, хезмәт сөючән, җаваплы, – ди кызы Ирина, – дүрт баланы ялгызы тәрбияләде, оныкларны үстерешергә ярдәм итә, аларның мавыгуларын хуплый.

Юбилярның һаман да күзләрендә очкын сүнми. Әгәр ул, оптимист, актив һәм аралашучан икән, димәк 80 – яшь түгел әле, бары тик тәҗрибә һәм зирәклек кенә.