Картлык безне өйдә тота алмас

Картлыкны еш кына гомер көзенә тиңлиләр. Ә көзнең матур көннәре дә, алтын мизгелләре дә була. Өлкән буын вәкилләре лаеклы ялдагы көннәрен ничек үткәрәләр, нәрсәләр белән шөгыльләнәләр - Халыкара өлкәннәр көне уңаеннан безнең корреспондент Фәймә Вахриева менделеевлыларга шундый сораулар белән мөрәҗәгать итте.

Галина һәм Рәфис Фазлыевлар:
- Пенсионер таныклыгына ия булу тормышыма зур үзгәрешләр кертмәде. Мин ипи пешерү заводында, "Юность" кинотеатрында баш бухгалтер булып эшләп лаеклы ялга чыктым. Хәзер дә шәхси предприятиедә шул вазифаны башкарам. Дөрес, өйдә эшлим, моңа карап, хезмәтнең җаваплылыгы кимеми, - дип сөйли һәрвакыт йөзе елмаюлы Галина ханым.
Тормыш иптәшем Рәфис 20 ел гражданлык авиациясендә, аннан аэропортта хезмәт куйды. Кызыбыз Ирина, киявебез Вячеслав, оныгыбыз Полина белән тату яшибез. Рәфис балык тоту белән шөгыльләнә, мине дә үзе белән ала. Җәен дә, кышын да табигать кочагында, елга буенда ял итәргә вакыт табабыз. Үз йортыбызда яшәп бакча тәрбияләүдән, яшелчә, җиләк-җимештән запаслар әзерләүдән тәм табабыз. Мунчада юыну тәнгә дә, җанга да сихәт бирә. Мисыр, Төркия, Германия, Испания илләрендә ял итеп, дөнья күреп йөрдек. Киләчәктә дә, сәламәтлек мөмкинлек бирсә, эшләргә дә, актив тормыш алып барырга да, сәяхәтләргә чыгарга да омтылачакбыз.
Тамара Васильевна Волкова, коммунистик хезмәт ударнигы, хезмәт ветераны:
- Мин Карпов исемендәге химия заводында гипосульфат цехында лаборант, соңрак фасовкалаучы буларак 40 елдан артык эшләп пенсиягә чыктым. Әтием Бөек Ватан сугышында Җиңү яулады, гомер буе заводта эшләде. Ирем Валентин Иванович слесарь, эретеп ябыштыручы иде. Җәмәгать тормышында катнашып, гел активистлар арасында булдык. Үзешчән сәнгатьне яраттык: мин җырладым, биедем, ул тынлы уен кораллары оркестрында быргычы, гармун, гитара, баянда да оста уйный иде. Бик яратып урманга гөмбә, җиләк-җимеш җыярга йөрдек, икешәр бакча тоттык. Көтмәгәндә ирем авыр инсульт кичерде, урынга егылды һәм безнең тормыш төптән үзгәрде. 17 ел инде һәр минутымны аңа багышлыйм. Мин аның өчен шәфкать туташы да, юатучы һәм киңәшче дә. Кайнанамны сигез ел тәрбияләп соңгы юлга озаттым. Ул чакта ирем дә бала халәтендә калыр дип уйламадым. Тик без күңел төшенкелегенә бирелмибез, һәр үткән көннең шатлыгын табарга һәм алга килгән сынауны лаеклы үтәргә тырышабыз.
Зөлфия Хәсәншина:
- Мин ике ел лаеклы ялда. Тик үземне пенсионерлар рәтенә кертергә ашыкмыйм. Әле һаман да "Менделеевсказот" предприятиесендә сменалы эштә. Хезмәттән буш вакытымны күбрәк оныкларыма багышлыйм. Икесе дә "Шаян" бию коллективына йөриләр. Өлкән оныгымның мәктәп мәшәкатьләренә булышып, кечкенәсен бакчадан алып, көннең узганын сизми дә калам.
Авылга кайтып сигез дистәсен тутырган әниемнең, туганнарымның хәлләрен белергә тырышам. Аннан балаларымны, кияүне, оныкларны тәмле ризыклар белән сыйлаучы чын татар әбисе дә әле мин. Ә күңелемнең иң түрендә раббыбызга төп урын бирелгән. Аллаһыга гыйбадәт кылып, ул кушканча Коръән, намаз укып, ураза тотып яшәргә омтылам. Китап-журналлар укырга, гөлләр үстерергә дә вакыт табам.