Тыныч илем сугыш күрмәсен

Президент программасы буенча фатир алып, күптән түгел күршебезгә сугыш һәм тыл ветераннары Нургалиевлар килеп урнашты.
Тугызынчы дистәләрен тутырып килгән Алмагый ага, Рәйсә әби белән танышу күңелдә матур хисләр калдырды. Утны-суны кичкән, кайгы-хәсрәтләр кичергән ветераннар якты йөзле, җор сүзле, тормыш сөючән булулары белән сокландыра. Алар тирә-юньдәгеләргә ихлас, матур теләкләрен кызганмый өләшәләр.
- Без Башкортстаннан, әбием соңгы вакытта еш хасталана, булдырганча тәрбияләдем, әмма балалар кадер-хөрмәте башка шул. Монда кызыбыз Флүсә яши, оныкларыбыз безне сабыйдай иркәлиләр. Тик менә шәһәр тормышына ияреп китеп булырмы? Безнең тамырлар туган як җиренә нык береккән. Җиңү бәйрәмен дә авылда уздырырга ниятлим, - дип фикерләре белән бүлешә Алмагый ага.
Унҗиде яше тулу белән Алмагый Нургалиевны фронтка алалар. Ул сугышка керер алдынан шофер-механик һөнәрен үзләштерә. Яшь танкчы япон сугышында сынала. Солдатның фронт юлы бик озакка сузыла. А.Нургалиев өчен ул 1951 елда гына тәмамлана. Түшенә Кызыл Йолдыз, II дәрәҗә Бөек Ватан сугышы орденнары, "Японияне җиңгән өчен" медале тагып кайткан батыр танкчы хуҗалыкта алтын бәясенә тора. Солдат шинелен салу белән, җиң сызганып эшкә җигелә. Тракторчы күп еллар туган ягы кырларында буразналар сыза.
Язмыш аны чит җирләрдә дә йөртә. Әмма Алмагый су коенып үскән елга буйларын, тугай-кырларын сагына. Кырык елдан артык хезмәт стажы туплаган яшь йөрәкле бабай һаман да хәрәкәттә. Көннәр җылыну, җир кибү белән кызының бакчасына да барып кайткан. "Кул кушырып утырмадык, мал-туар тоттык, бакча үстердек, йорт тирәсе кешечә булсын дип тырыштык. Тормыш иптәшем белән кызларыбыз Флүсәне, Фәнүзәне тәүфыйклы, илгә-көнгә лаеклы итеп тәрбияләп үстердек, биш оныгыбыз, ике оныкчыгыбыз бар," - диләр Нургалиевлар.
Алмагый ага ямьле табигатьле су буйларында балык тотарга яратуы һәм Аллаһы Тәгаләнең күргән-кичергәнен шигырь юлларына салу сәләте бирүе турында да бәян кылды. Газета укучыларга да иҗат җимешләренең берсен тәкъдим итәбез.
Сагынам мин Наҗы буйларын
Шунда үтте бала чакларым.
Хәтеремдә сугыш елларында
Басуында сабан сөргән көннәрем.
Унҗидедә каеш будым билемә,
Мылтык тоттым кулыма.
Җиңү язын бүләк иттек илгә
Мин дә өлеш керттем аны яулауга.
Җимерекләр төзелде, яралар ябылды,
Тик күңелдә сыкрау саклана.
Тыныч Ватаным сугыш күрмәсен
Киләчәк буыннар безне онытмасын.
Ярты гасыр бергә атлаган Алмагый аганың һәм Рәйсә әбинең әле бүген дә йөрәкләре яшь, күңелләре көр. Алар чал чәчләргә, маңгайдагы сырларга игътибар итмиләр.
Әйе, бүген алар буыны бары тик кайгыртуга, яклауга, җылы мөнәсәбәткә лаек. Өлкәннәребез безнең рәхмәтле икәнебезне һәрчак тоеп яшәсеннәр иде.