Ике иптәш, бер юл

Л.Карпов исемендәге химия заводы коллективы 145 еллыгын билгеләргә әзерләнә. Бу вакыйга уңаеннан мин предприятие ветераннары турында язарга уйладым. Язмышлары ярты гасырдан артык завод белән бәйле булган Дәүран Мәрдәнович Хәсәнов - биш, ә Габделхәй Тимергалиевич Тимергалиев өч ел арабызда юк инде.

Совет Армиясе сафларында хезмәт итеп кайтканнан соң, алар аппаратчы булып эшлиләр, аннан хакимият һәм партком юлламасы буенча Казан химия-технология институтында укыйлар, тулай торакта бер бүлмәдә яшиләр. Студент тормышы вакыйгаларга бай була: укудан тыш төзелештә эшлиләр, вагон бушаталар, шулай итеп акча юнәтәләр. Студентлар Советы әгъзалары буларак, югары уку йортының җәмәгать тормышында актив катнашалар, кичәләр оештыралар, спорт чаралары, күренекле кешеләр белән очрашулар үткәрәләр.

Институт тәмамлаган яшь белгечләр цех начальнигы урынбасарлары булып эшкә урнашалар. Җитештерү бурычларын үтәп, икесе дә агитатор, рационализатор, пропагандист, сайлау комиссиясе әгъзалары, район һәм шәһәр Советлары депутатлары булалар, үзешчән сәнгать, спорт ярышлары оештыралар.

Ул катлаулы елларда да Дәүран Мәрдәнович һәм Габделхәй Тимергалиевич дуслыкларын югалтмыйлар, бер гаилә булып яшиләр, табигать кочагында еш булалар.

Дәүран Мәрдәновичның әти-әнисе, туган йорты, әти-әнисен иртә югалткан Габделхәй өчен якын булды. Улларыбыз Наил белән Ринатны бергә тәрбияләделәр, табигатьтә еш булдылар, балыкка, мунчага бергә йөрделәр, шашка, шахмат уйнадылар, кешеләргә яхшылык эшләргә тырыштылар. Гомерләренең соңгы көннәренә кадәр йөзләреннән елмаю китмәде, шаярдылар, кешеләргә карата изге мөнәсәбәттә булдылар.

Район һәм завод җитәкчелеге хезмәт казанышларын күпсанлы грамоталар, бүләкләр белән билгеләде. Алар югары вазифалар биләделәр, Татарстан Республикасы химия промышленностеның атказанган хезмәткәрләре булдылар.

Заводның транспорт цехы Габделхәй Тимергалиевич тормышында мөһим роль уйнады, ул аның өчен җаваплы булды. Ул вакытта предприятиенең җитештергән продукциясе Можга тимер юл станциясенә ташылды, ә аннан чимал алып кайталар иде. Ветераннарның күбесе ул еллардагы юлларның нинди булуын хәтерлидер. Машина йөртүчеләр Углов, Крысаев, Штенниковлар, Московскийлар, Хәмидуллиннар, Нәбиуллин, Гагарин, Хуҗин, Шиһабетдинов, Садриевларның (барысын да искә алмасам, ачуланмасыннар) хезмәте мактауга лаек. Нинди авыр шартларда эшләделәр. Күпләре инде арабызда юк, завод эшләсен һәм гаиләләребез иминлектә яшәсен өчен, үзләрен аямадылар. Алар минем өчен якын булдылар. Без аларның рейстан исән-сау кайтуын көтеп ала идек.

Әйе... кешеләр китә, алар турында хатирәләр, вакыйгалар, бүгенгене һәм киләчәкне бәйләп, хәтеребездә саклана.

Илгизәр Тимергалиева, хезмәт ветераны